زشت باشد که عیب خودپوشی واندر افشای دیگران کوشی

سيصد گل سرخ، يك گل نصراني
مـا را زسـر بريـده مـيتـرسـانـي
گـر مـا ز سـر بريـده ميترسيديم
در مجلس عاشـقان نميرقصيديم
در محفل عاشقان خوشا رقصیدن   دامن زبساط عافیت برچیدن
در دست سر بریده ی خود بردن     در یک یک کوچه کوچه ها گردیدن

هرجا که نگاه می کنم خونین است    از خون پرنده ای گلی رنگین است
در ماتم گل پرنده می موید و گل        از داغ دل پرنده داغ آجین است
فانوس هزار شعله اما در باد
می سوزد و سرخوش است و چین واچین است
یعنی که به اشک و مویه خود گم نکنی
از عشــــق هر آنچه می رسد شیرین است

سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی    ما را ز سر بریده می ترسانی
ما گر زسر بریده می ترسیدیم       در محفل عاشقان نمی رقصیدیم

در آتش و خون پرنده پر خواهد زد
بر بام بلند خانه پر خواهد زد
امشب که دوباره ماه بالا آمد
می آید و باد پشت در خواهد زد
یک ساقه ی سبز در دلم خواهد کاشت
مهتـــاب بر آن شبنم تـر خواهد زد
صد جنگل صبح در هوا می شکفد
خورشیـــــد به شاخه ها شرر خواهد زد
،ازمیرزا آقا خان کرمانی است،
سیصد گل سرخ و یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می ترسانی؟!...
ابروی کشیده تو را سنجیدیم!
شمشیر نشان دادی و برقش دیدیم!!
تا ظن نبری که ما به خود لرزیدیم:
گر ما ز سر بریده می ترسیدیم
در کوچه عاشقان نمی گردیدیم
در مجلس عاشقان نمی رقصیدیم..

دوره مشروطه گفته شده اما محمد اصفهاني كه شعرمزارراگفته تكميلش كرده

آفتاب به سر درخت ناربندان است ........عاشق به میان کوچه سرگردان است
سیصد گل سرخ و یک گل نصرانی ................ما را زِ سرِ بریده می ترسانی؟
گر ما زِ سرِ بریده می ترسیدیم.....................در کوچه عاشقان نمی گردیدیم

اما کنجکاوی برای دونستن جریان 300 گل سرخ و یک گل نصرانی  (مسیحی)  من رو با قسمتی از تاریخ مشروطه ایران آشنا کرد که تا امروز ، ازش اطلاعی نداشتم ...

گل نصرانی شعر ، اشاره به " هاوارد باسکرویل " ، معلم مسیحی مدرسه مموریال تبریز داره که برای شکستن محاصره تبریز در دوران استبداد صغیر محمد علی شاه ، جونش رو فدا می کنه ...